Ad-Soyad: Orlando Le Boursier
Karakter yaşı:26
İstenen Meslek:Baş Seherbaz
Örnek Rp:
Yeni bir sabah olmuştu. Yüzünde hissettiği soğuk öpücüğün etkisiyle uyanmıştı. Her zamanki gibi karısı baş ucundaydı. "Hadi tatlım kahvaltı hazır seni bekliyoruz " dedi. Soluk ve uykulu gözler ile "Bensiz başlayın benim biraz işim var " dedi yatağından doğruldu. Küçük kızını biraz kucağına alıp oynadıktan sonra çatı katına çıktı. Düzenlemesi gereken ıvır zıvır eşyaları vardı. Eski mektuplar tablolar ve günlükler. Arasıra mektupları açıp okuyordu. Saçma sapan aşk şiirleriyle dolu mektuplar. Eskiden onun için çok önemli olan bu şiirler şimdi komedi gibiydi. Kenarda gözüne çarpan üstünü örümcek ağı bağlamış bir aile tablosu gördü. Tabloyu eline aldı ve "Ohh.. bunu nasıl fark edemedim" dedi. Tabloyu tüm kuvveti ile yere fırlattı ve camın parçalanma sesini dinledi. Aşağıdan gelen ince ses "Tatlım İyi misin?" diyordu. Bu karısıydı. "İyiyim canım sadece bir şeyi kırdım" dedi. Ailesi hakkında hiçbir şey duymak istemiyordu. Ailesi onun için bir utanç kaynağı ve lanetti. Sonbaharın ilk geceleri olduğu için tedirgindi. Uyumamıştı. Evi dolaşıp kontrol ediyordu. Birinci gece temiz geçmişti. Yarın sabah olduğunda yatağından kalkamaz oldu. Çok uykusu vardı. Karısından bi bardak su isteyerek kendine geldi. Kahvaltılarını yaptıktan sonra yürüyüşe çıktılar. Bir parkın yanında durup kızlarının koşturup eğlenmesini izlediler. Yürüyüşleri sona ermişti. Ev için bir kaç malzeme aldıktan sonra evlerine döndüler. Çok yorgundu. Gece olmuştu. Nöbet tutması lazımda fakat tutamadı. Koltuğun üzerinde sızıp kalmıştı. Burnuna gelen lanet kan kokusu ile uyandı. Hemen fırladı ve "Olamaz uyuya kalmışım" dedi. Hemen kızının odasına girdi. Yatakta değildi. Karısıda yatağında yoktu. Bunun tek açıklaması vampirler tarafından kaçırılmış olmalarıydı. Onları nerede bulabileceğini biliyordu. Hemen atına atladı ve voltiri kalesine doğru yola çıktı. Öncelikle gardiyan geçitinden geçmeliydi. Parmağını ısırarak kanattı ve usulca yanında duran aslan heykelinin üzerine damlattı. Bir kapı oluşmaya başlamıştı. Hemen içeri girdi. Kale ufukta gözüküyordu. Koşa koşa kaleye girdi. Beton duvarlar fareler ses çıkartan borular içindeki anıları harekete geçirmişti. Kendini kalede bildiği bileli çalan piyano sesi aile tabloları ve daha birçokşey. Aniden bir ses duyuldu ve "Onları görmek istiyorsan çatı katına gel!!" diyordu. Koşa koşa çatı katına doğru ilerliyordu.Sonunda çatı katına varmıştı.
Gördüğü manzara pek hoşnut değildi. Kızı ile karısı iple asılmıştı. Tahmin ettiği gibi Teyzesi Bellatrix beliri verdi. "Eğer onları almak istiyorsan voltiri varisliğini kabul etmelisin " dedi. Eskiden bu şato Thurstonun annesi ve babasına aitti. Ölümlerinden sonra buraya Thurstonun bakmasını istiyorlardı. Tek variste oydu. Eğer tahta geçerse elinde sonunda oda ölecekti. Böylece şato teyzesine ait olacaktı. Fakat o buna izin vermeyecekti. Yavaşça vücudunda dolaşan yılanları hissedebiliyordu. Pantolunun paçasından yavaşça çıktı ve gizlice Bellatrix e doğru gidiyordu. Eğer hamlesi başarılı olursa Bellatrix yere yığılacaktı. Fakat Bellatrix beklediğinden hızlı çıktı. Sis formuna geçerek onu içine aldı ve ilüzyon yarattı. İlüzyondan kurtulma yolu beynine giden enerjiyi kesmekti . Thurston yere çömeldi ve gözlerini yumdu. Vücudunda akan enerjiyi hissedebiliyordu. Kafasına giden enerjiyi kollarına yönelendirmişti. Gözlerini açtığında şatonun tepesindeydi. Hala ilizyonda olduğunu sanan Bellatrix usulca onu izliyordu. Ani bir hamleyle Bellatrixin yüzüne yumruk attı. Bellatrix yere yığılmıştı. Ceketinin altındaki tüm yılanları saldı. Hepsi teker teker Bellatrixi ısırıyordu. Vücudu külleşmeye başlayan Bellatrix "Geri döneceğim!!" diye bağırdı. Rüzgara karışan külleri gözden kayboldu. Hemen karısı ve kızını ipten kurtardı ve "İyimisiniz ?" dedi. İkisinede sımsıkı sarıldı. "Artık bu acı olmayacak buralardan taşınıp bizi bulamayacakları bir yerde kalacağız" dedi. Gülümsüyordu. Karısı atın arkasına kızı ise önüne oturdu. Eve vardıkları zaman eşyalarını topladılar. Yeni bir apartman dairesi kiralayarak şehirde yaşamaya başladılar. Artık mutlulardı. Artık sonbahar geceleri sakin ve rahattı.
C.tesi Ocak 23, 2010 2:53 pm